Coś nowego

Wczoraj dość późnym wieczorem zadzwonił do mnie byłymąż. Aż dziwnie mi się zrobiło, bo ostatnio to praktycznie się ze mną nie kontaktował, czasem przez chłopaków, ale teraz skoro są na obozie, to uznałam, że po prostu nie miał wyjścia, albo chciał się dowiedzieć czy wszystko u nich w porządku. Tymczasem chodziło o coś zupełnie innego. Ciężko było mu to wyartykułować, ale w końcu po dłuższym milczeniu dowiedziałam się, że jego NARZECZONA jest rozczarowana i niezadowolona, że nie została zaproszona na ślub i wesele Kuby. Cóż- dość dobitnie wytłumaczyłam byłemumężowi, że po pierwsze- lista gości to jest w gestii właśnie Kuby, ja nie mam nic do tego, po drugie- obecność tej pani mnie osobiście by nie przeszkadzała, choć zachwycona pewnie też bym nie była, po trzecie może akurat uroczystość, gdzie Kuba ma grać główną rolę, to niekoniecznie dobra pora do wywoływania sensacji w rodzinie, bo większość rodziny na razie nie ma pojęcia, że ktoś jeszcze do tej rodziny ma dołączyć. A jak widać ma dołączyć, skoro już nie dziewczyna, a narzeczona. Nie był to koniec rewelacji. Kiedyś już byłymąż wspominał, że ponieważ ona mieszka daleko, to może się zdarzyć, że się przeprowadzi w jej strony. No i tak się stanie w niedalekiej przyszłości czyli od listopada (okres wypowiedzenia w pracy). Byłymąż zostawia wszystko i goni za miłością. Aż mnie lekko zatkało. Nie wiem jak bardzo musiałabym się zakochać, żeby zostawić całe dotychczasowe życie, rodzinę, pracę, mieszkanie i wyprowadzić się na drugi koniec Polski. Nie, no przecież to nie tak daleko, niespełna 700 km, 10 godzin drogi. I przecież byłymąż wcale nie chce tracić kontaktu z dziećmi i rodziną, więc ma zamiar przyjeżdżać na weekend co 2-3 tygodnie. Już to widzę. Na początku może i tak będzie, ale potem pani wymyśli to lub tamto na weekend, albo pogoda będzie kiepska, albo pracy dużo, albo może i dziecię przybędzie i skończy się na wizytach raz na kwartał. Szkoda chłopaków. Na pewno nie będzie im lekko, kiedy tak poczują się odstawieni na boczny tor. Od razu mi się zaświeciło też, że będę miała problem z dyżurami i wyjazdami na turnieje. Ciężko to będzie ogarnąć, ale jakoś muszę. Oby mi się tylko nie wyczerpał limit szczęścia i pomyślności i nie strzeliło coś jeszcze nieprzewidzianego. Bo przecież zazwyczaj jak się wali, to wszystko naraz