Mgliście

Ranek wstał mglisty i deszczowy, wyglądało, że tak będzie przez cały dzień. Na szczęście rozpogodziło się, owszem były przelotne opady, ale już na przemian ze słońcem. Ale w powietrzu czuje się już jesień.  A ja potrzebuje jeszcze trochę lata. Nie musi być upalnie, odrobina słońca, bez nadmiaru deszczu. Chociaż 5 dni, kiedy będę miała urlop.
    I tak już mi się pogmatwało. Przez dłuższą chwilę wydawało się, że nici z urlopu, a w zasadzie z jakiegokolwiek wyjazdu. Planowałam pojechać nad morze, z Filipem, bo Mati z góry powiedział, że nie ma ochoty. A tu młody stwierdził, że w zasadzie to i on nie chce, bo zaraz jest obóz, a poza tym byli już z tatą. Trudno, postanowiłam, że pojadę sama. I zaraz potem byłymąż poinformował mnie, że i on w tym terminie wyjeżdża. Moje plany wzięły w łeb. Mimo całej samodzielności nie mogę zostawić Filipa samego. Kuba i Mati nie wystarczą. Musi być ktoś dorosły i odpowiedzialny, zwłaszcza w nocy. Babcia? Niestety nie, moja mama pilnuje siostrzenicy, teściowej nawet nie ma co pytać, bo boi się cukrzycy i wszelkich jej konsekwencji, zresztą ma swoje sprawy zdrowotne. Byłam w kropce. W ostatniej chwili przyszła mi do głowy siostra- ma jeszcze w tym czasie urlop, już wróci ze swojego wyjazdu, a jej dzieciaki i tak bardzo chciały do nas przyjechać. I nie boi się Filipa, co nie jest takie częste. A co najważniejsze- zgodziła się!!! I w ten sposób mogę pojechać. Miejsce zaklepane. Tylko znośnej pogody mi jeszcze trzeba...
   Znajomi powiedzieli, że jestem szalona, że jadę sama. Możliwe. A mam jakąś alternatywę? Mam, mogę na przykład zostać w domu i zrobić remont. Ale chcę czegoś dla siebie, co da mi trochę oddechu, spokoju. Fakt, że pobyt bez Filipa niewątpliwie będzie mnie trochę stresował, ale jakoś to przetrwam. A samotność? Też bywa potrzebna. Przede wszystkim nic mnie nie będzie ograniczało. Spokój. Cisza. Tylko to, na co sama będę miała ochotę. Już mi się podoba.