Oddycham

Dotarłam nad morze. W końcu. I teraz już tylko relaks. Pogoda piękna, słońce, ciepło, nad samym morzem oczywiście wiatr. Woda- cóż, zimna jak zwykle, do tego gęsta od zielonego paskudztwa. Niektórym to nie przeszkadza, ale ja wolę spacer i wdychanie jodu, a nie kąpiele. A pospacerowałam sobie dziś solidnie- tak około 12 km według Endomondo, stopy mam lekko zmasakrowane, ale do jutra odpoczną i od rana znów ruszam w trasę. W końcu na wakacjach mogę robić to na co sama mam ochotę.

Dotychczas zawsze musiałam kombinować, dostosowywać się do tego, co miało sprawiać przyjemność innym. A tym razem mogę sprawiać przyjemność sobie. Oczywiście wielkie zdziwienie budzi fakt, że jestem tu sama. Pani w recepcji- zdziwiona. Teściowa- stwierdziła, że gdybym była na przykład w takim Kołobrzegu, to mogłabym poznać jakiegoś kuracjusza z Niemiec (tfu, ależ mi dobrze życzy). Siostra pytała, dlaczego nikogo ze sobą nie zabieram. No bo nie. Pierwotnie planowałam wyjazd z dziećmi, ale skoro one nie chciały- trudno. Wiem, że to może trochę dziwne, ale dlaczego nie?

A zachód słońca zaliczyłam. Do tego czytanie, cisza, spokój, nawet nie brakuje mi rozmów z innymi ludźmi. Po ciągłym gadaniu w pracy takie wyciszenie jest i potrzebne. Tylko żyć, oddychać i cieszyć się.