Trochę mniej mądrości

Z lekkim niepokojem, a nawet strachem, ale ostatecznie szybko, sprawnie i co najważniejsze bezboleśnie pozbyłam się dziś mojego jedynego zęba mądrości. Od wielu lat siedział sobie spokojnie wyrżnięty do połowy i na dodatek krzywo, dotychczas mi nie przeszkadzał, ale przy ostatniej kontroli okazało się, że pojawiła się w nim jakaś dziura, do tego tak niefortunnie usadowiona, że ciężko to byłoby leczyć. I jeszcze zaczął ocierać gdzieś o policzek i pojawiały się afty. Nie było na co czekać. Moja dentystka stwierdziła, że poradzi sobie, chirurga nie trzeba, termin się znalazł pasujący i jestem już po. Mam tylko nadzieję, że nie będzie komplikacji, na razie po 6 godzinach od ekstrakcji jest chyba dobrze, nie boli, nie krwawi, tfu- tfu, żeby nie zapeszyć.
I mam nadzieję, że nie ubędzie mi przy tym mojej mądrości, zwłaszcza tej w pracy. Bo ostatnio jestem wyrocznią i guru dla naszych dwóch młodych rezydentek. Jedna już pracuje samodzielnie, ale z każdą najmniejszą wątpliwością przybiega albo dzwoni, druga na razie pracuje pod moim nadzorem, ale zaraz i ona będzie musiała zmierzyć się z samodzielnością, bo szefowa, a potem jeden z kolegów idą na urlop. Obie rezydentki przerażone ogromem wiedzy i ilością problemów, z którymi się stykają. ale przecież nikt nie mówił, że będzie łatwo. Z podziwem patrzą na nas, kiedy potrafimy po krótkim wywiadzie powiedzieć o jakiego pacjenta chodzi i co z nim zrobić, kiedy poruszamy się czasem po omacku, szukając rozwiązania wśród licznych badań, kiedy odczytujemy bazgroły na kartkach z konsultacjami od specjalistów albo jednym tchem wymieniamy 10 zamienników popularnego leku. Cóż, lata praktyki, wierzę w to, że i one po 20 latach będą to potrafiły. O ile się nie zniechęcą, bo już kilka razy zdarzyło się, że zderzyły się z nieprzyjemnymi sytuacjami albo bardzo pogmatwanymi sprawami. Na razie bardzo się przejmują, maja w sobie dużo empatii- i mam nadzieję, że jej nie zgubią gdzieś po drodze, że nie wpadną w szpony rutyny. No i że z latami nabiorą tej mądrości