W błogiej nieświadomości

               Czasem dobrze nie wiedzieć, co się dzieje, dzięki temu jest mniej nerwowo, człowiek żyje sobie spokojnie, bez stresu... Taaaak, bez stresu. Dobrze by było.
              Ostatnio w piątkowy bardzo późny wieczór zakończył nam działanie sensor do pomiaru glukozy. W tej sytuacji zazwyczaj po prostu zakładało się nowy sensor, czekało odpowiedni czas do kalibracji i można było dalej sprawdzać łatwo ile tego cukru jest. Ale żeby sensor mógł działać potrzebny jest do tego transmiter, mała muszelka przyczepiana do sensora.

O ile sensor jest jednorazowy, o tyle transmiter przy każdej zmianie trzeba naładować, co trwa około 1-2 godziny. Chyba że się ma drugi zapasowy, wtedy zakłada się na zmianę. Transmiter ma gwarancję przez rok, jest refundowany co 8 miesięcy, ale kosztuje bagatela 1150zł. Dotychczas mieliśmy dwa transmitery, jeden już marnie trzymał cały cykl działania sensora, bo miał sporo ponad rok, ale było to jednak trochę ułatwienia i oszczędności czasu. Bo jeśli zaczynamy ładowanie o 23, to nowy sensor zakłada się o 1 w nocy, potem o 3 kalibracja. W zasadzie cała noc przechodzona, a i tak przecież zazwyczaj muszę przynajmniej 1-2 razy w nocy sprawdzać cukier. I Filipa musiałabym budzić, bo na śpiąco nie da się tego założyć. Więc odpuściliśmy do rana. Cukier oczywiście i tak musiałam zmierzyć, nie był najniższy, ale przypomniałam sobie jak to było kiedyś, bez CGM. Ciągła niepewność, kłucie palców w nocy. Cóż, technika pomaga, czasem oczywiście potrafi nieźle namieszać, ale jednak bez tych udogodnień jest znacznie trudniej. Wiem, że można bez tego funkcjonować, przecież większość osób z cukrzycą sobie radzi tylko z glukometrem, bo jednak te udogodnienia najtańsze nie są, nie każdego na to stać. Ale wolę jednak wiedzieć i spać ciut spokojniej. O ile w ogóle będę spać.
            Nie zawsze ta nieświadomość jest dobra. Dotychczas sporadycznie mierzyłam sobie ciśnienie i zazwyczaj miałam niskie 90/60, 100/60, przy 110/80 już czułam się nie najlepiej. W sobotę pogoda była okropna, jak na zimę rzecz jasna. Deszczowo, dość ciepło. A ja miałam przy tym fatalne samopoczucie, ból głowy, mroczki przed oczami. Jakoś nie potrafiłam wyjaśnić sobie dlaczego, coś mnie tknęło i zmierzyłam sobie ciśnienie. Nie mogłam uwierzyć, było 120/100, potem 130/95. Jak nie moje to ciśnienie. Trochę odpoczęłam, pospałam, potem się samo unormowało, ale chyba trzeba zacząć częściej się sprawdzać.
            Jeśli chodzi o sytuację polityczną i najnowsze wydarzenia światowe- prawdę mówiąc jestem bardziej niż nieświadoma. Tak mnie mierzi to wszystko, co się dzieje, tak denerwuje głupota i brak myślenia polityków, tak boli lekceważenie wszystkiego i wszystkich przez tych, których sami wybraliśmy (podobno, i to niezależnie od opcji politycznej), ze nie jestem w stanie oglądać telewizji, słuchać radia. Może to krótkowzroczne z mojej strony, może ktoś powiedzieć, że w ten sposób daję przyzwolenie na te różne nieprawidłowości, ale po prostu nie mogę. Już od jakiegoś czasu polityka dla mnie nie istnieje.