Izolacja

 
Dzień trzeci. Tak sobie odliczam i zastanawiam się, co mnie jeszcze czeka. Na razie jest constans. Czyli nie lepiej, ale i nie gorzej. Nie gorączkuję specjalnie, ot do 37,5 stopni, czasem jakieś delikatne dreszcze czy ból pleców. Kaszel do wytrzymania, nos- uczucie jakby był zatkany, ale oddycham swobodnie, trochę coś przeszkadza w gardle. I tyle. Nawet większej zadyszki nie mam. Aż się boję, że jak już łupnie, to się nie pozbieram. Chłopaki póki co też zdrowi. Najbardziej przeżywa moje chorowanie teściowa, dzwoni codziennie, udziela dobrych rad z punktu widzenia osoby, która już przechorowała i bardzo rozpacza, że nie może nam w żaden sposób pomóc. Na szczęście póki co pomocy nie wymagamy. A tak naprawdę to nie za bardzo mi się chce robić cokolwiek, wystarczy, że trochę popracuję, zrobię jakiś obiad i reszta czasu to jest leżenie i odpoczywania. Ani czytanie, ani oglądanie za bardzo nie wychodzi. Moje koty chyba wyczuwają chorobę, w ostatnich dniach obie przebywają w moim pokoju, przynajmniej jedna z nich śpi ze mną, a zazwyczaj wolały chłopaków. Kochane koteczki...